Ronald werkt sinds 5 jaar als vrijwilliger bij Syndion. Sinds de coronatijd bracht zijn maatschappelijke functie niet meer de voldoening die hij zocht. Het ging te weinig om de mens en teveel om de commerciële- en de financiële doelen. Hij zocht iets waarbij hij iets voor een ander kon betekenen en hij kwam met Syndion in contact.
Maatje Peter
Hij is begonnen als maatje van Peter. Peter heeft net als de andere (ongeveer 30) bewoners van de Haarstraat, Niet-Aangeboren-Hersenletsel. Hij kan niet meer thuiswonen en hij vindt op de Haarstraat een fijne veilige omgeving waar hij zich vertrouwd voelt. In het begin is het aftasten tussen de twee mannen. Ze moeten elkaar nog leren kennen, maar tijdens de wandelingen, de spelletjes en de ritjes in de auto groeien ze naar elkaar toe. Zo ontstaat er een stevige band en wel zodanig dat Ronald besluit om zijn full-time baan om te zetten naar een 32-urige werkweek, zodat hij meer tijd overhoudt voor zijn vrijwilligerswerk. Sinds een jaar of 3 gaat hij ook op woensdagavond mee met een groepje bewoners om te zwemmen in het Caribabad.
Een topper
Inmiddels is het voor bewoner Peter een moeilijke tijd; zijn vrouw overlijdt vrij plotseling en enkele weken hierna gaat zijn eigen gezondheid zodanig achteruit dat hij niet langer op de Haarstraat kan blijven wonen. Hij verhuist naar het Gasthuis in Gorinchem. Maar Ronald blijft zijn maatje trouw en hij bezoekt hem nu elke maandagavond in het Gasthuis. Voor Peter heel fijn en ook belangrijk dat hij in zijn nieuwe omgeving kan rekenen op het vertrouwde gezelschap van Ronald. Even een luisterend oor, een kleine wandeling met de rolstoel en soms neemt Ronald een kleine attentie voor Peter mee. Inderdaad….. een topper.
En dat niet alleen….
En ook de Haarstraat kan blijven rekenen op Ronald. Op vrijdagochtend is hij altijd te vinden op de locatie. Voor een spelletje, een wandeling, of een klein technisch klusje. Ronald draait zijn hand er niet voor om. En als hij in de buurt is op een andere dag, kan het zomaar zijn dat hij even binnenloopt, een knuffel uitdeelt, of een koffietje meedrinkt en na een brede zwaai weer verder gaat. En op de woensdagavond is hij ook nog steeds te vinden in het Caribabad…..
Waar het om gaat
Ronald benadrukt dat hij heel graag iets voor een ander betekent, om zo met iets kleins iets groots teweeg te brengen. Hij wordt er (zichtbaar) blij van en na het vrijwilligerswerk gaat hij vol energie en een goed gevoel, weer naar huis. Hij noemt zijn vrijwilligerswerk een zinvolle vrijetijdsbesteding. Het brengt hem heel veel. En hij haalt de woorden van Peter aan: “Ronald, denk altijd aan 1 ding, er gebeurt maar “dit” (vingerknip) in je hoofd en je woont hier op de Haarstraat”.
Dus het gaat om het menselijke; geld maakt niet gelukkig, je kunt daarom beter iets betekenen voor een ander.