Blanche werd na haar pensioen vrijwilliger bij Syndion

Haar pensioen was voor Blanche Kramer geen reden om de gehandicaptenzorg volledig achter zich te laten. Na 18 jaar als begeleider bij Syndion gewerkt te hebben, keerde ze na haar pensioen terug als vrijwilliger.  ,,Ik weet hoe belangrijk vrijwilligers zijn. Voor cliënten, maar óók voor begeleiders!”

Blanche Kramer is vrijwilliger op de Van Strijsingel. Op deze locatie heeft ze ook jarenlang als woonbegeleider gewerkt. Of ze het niet lastig vindt om daar nu ineens als vrijwilliger rond te lopen op de locatie waar ze jarenlang heeft gewerkt? ,,Nee hoor", antwoordt ze kordaat. ,,Ik vind het heerlijk! Nu heb ik de tijd om echt bij cliënten gaan zitten en te luisteren. Ik hoef er alleen maar te zíjn.”

Ook de cliënten begrijpen heel goed dat Blanche nu als vrijwilliger op de woonlocatie actief is en niet als begeleider. ,,Ze vinden het fijn om een bekend gezicht te zien. We praten dan veel over vroeger en halen samen herinneringen op. De cliënten waar ik minder mee te maken heb gehad als begeleider, begin ik ook steeds beter te kennen. Cliënten vinden het fijn dat er iemand is die alle tijd heeft om ene praatje met ze te maken. Veel van deze cliënten hebben een klein netwerk en dan is het fijn als er vrijwilligers voor hen zijn.”

Blanche is een veelzijdig vrijwilliger. Ze gaat regelmatig met cliënten mee als ze bijvoorbeeld een afspraak in het ziekenhuis hebben. Ook gaat ze iedere donderdag zwemmen met een groepje cliënten. ,,Na het zwemmen help ik mee met het eten uitdelen en daarna eet ik gezellig mee. Ik ben dan vaak om 21.00 uur pas thuis. Ja, ik ben best veel tijd kwijt met mijn vrijwilligerswerk, maar dat is niet erg. Ik ben tenslotte met pensioen,” lacht Blanche. ,,Als ik een stapje terug wil doen is dat geen probleem. Alles gaat in goed overleg. Zolang het kan, blijf ik vrijwilligerswerk doen.”

Het vrijwilligerswerk geeft haar genoegdoening, vertelt Blanche. Bovendien is stil zitten niks voor haar. ,,Ik zie zoveel dingen voorbijkomen waarvan ik denk: oh dat is ook leuk om te doen. Ik moet dan echt op de rem trappen. Mijn kleinkinderen zeggen wel eens: Oma, ik dacht dat je was gestopt met werken. Maar ik heb er gewoon ontzettend veel plezier in. Het is echt een onderdeel van mijn leven. Het hoort bij mij!”